Przejdź do zawartości

Alphonse de Lamartine

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alphonse de Lamartine
Ilustracja
Alphonse de Lamartine (1836)
Imię i nazwisko

Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine

Data i miejsce urodzenia

21 października 1790
Mâcon

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1869
Paryż

Narodowość

francuska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

poezja, powieść, dramat, dziennik, historiografia

Epoka

romantyzm

Ważne dzieła

Jezioro

podpis
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Świętego Józefa (Toskania) Komandor Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego

Alphonse de Lamartine, właśc. Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine (ur. 21 października 1790 w Mâcon, zm. 28 lutego 1869 w Paryżu) – polityk, pacyfista i pisarz, tradycyjnie uważany za pierwszego twórcę francuskiego romantyzmu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Burgundii w rodzinie francuskiej prowincjonalnej arystokracji. W późniejszym czasie uznany za pierwszego i chyba najbardziej znaczącego francuskiego poetę romantycznego Lamartine wychowany został przez gorliwych katolików, ale z czasem sam uznał się za panteistę[1].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W pewnym momencie coraz większą rolę w jego życiu zaczynała odgrywać polityka, w którą zaangażował się po stronie ruchów republikańskich i rewolucyjnych. Był jednym z przywódców rewolucji roku 1848, kiedy obalono króla Ludwika Filipa i proklamowano II Republikę. Lamartine pełnił w niej od 24 lutego do 11 maja 1848 funkcja ministra spraw zagranicznych. Między majem a czerwcem 1848 Lamartine zasiadał w Komisji Wykonawczej, która odgrywała rolę kolegialnej głowy państwa. Nawoływał wtedy do zniesienia niewolnictwa i kary śmierci. Skłaniał się też wyraźnie do idei demokracji i pacyfizmu.

Zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich pod koniec roku 1848, stając między innymi przeciwko bratankowi Napoleona I Ludwikowi Napoleonowi Bonaparte, powołując się w tym ostatnim przypadku na fakt, iż prezydentem, wedle nowego prawa, nie może zostać ktoś, kto kiedykolwiek utracił francuskie obywatelstwo (Ludwik Napoleon był zaś wygnany kilkakrotnie z kraju), ale ten argument nie został przyjęty. Licząc, że Ludwik Napoleon nie zdobędzie wymaganej większości 1/3 głosów powszechnych, Lamartine wierzył, że dzięki swej popularności i elokwencji zostanie bez trudu wybrany przez Zgromadzenie Narodowe. Mimo to Ludwik Napoleon wygrał wybory przytłaczającą, sięgającą ponad 70%, przewagą głosów, a Lamartine w ostatniej chwili wycofał swoją kandydaturę, uzyskując wszakże kilkanaście tysięcy głosów[2].

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Wiersze

[edytuj | edytuj kod]
  • Méditations poétiques – Le Lac (1820)
  • La Mort de Socrate (1823)
  • Harmonies poétiques et religieuses (1830)
  • Recueillements poétiques (1839)

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • Graziella (1849)
  • Antoniella (1867)

Dramaty

[edytuj | edytuj kod]
  • Toussaint Louverture (1850)

Historyczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Histoire de la Restauration (1851)
  • Histoire des Constituants (1853)
  • Histoire de la Turquie (1853-1854)
  • Histoire de la Russie (1855)

Wspomnienia, książki podróżnicze

[edytuj | edytuj kod]
  • Voyage en Orient (1835)
  • Trois Mois au pouvoir (1848)
  • Histoire de la révolution de 1848 (1849)
  • Confidences contenant le récit de Graziella (1849)
  • Nouvelles Confidences contenant le poème des Visions (1851)
  • Nouveau Voyage en Orient (1850)
  • La vie de Mahomet (1854)
  • Cours familier de littérature (1856)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lamartine de 2016 ↓, s. według indeksu.
  2. Charte 2004 ↓, s. według indeksu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]